Kościół i klasztor pw. św. Antoniego z Padwy w Zakopanem

Historia tego miejsca sięga końca XIX wieku, kiedy to idea zakupu domu rekreacyjnego w Zakopanem zyskała na znaczeniu w 1893 roku. Zaledwie dziewięć lat później, w 1902 roku, nabyto drewnianą willę na Bystrem, która posiadała półpubliczną kaplicę pod wezwaniem św. Antoniego. Niestety, ówczesny biskup krakowski Jan Puzyna nie wydał zgody na budowę nowego kościoła ani klasztoru. W początkowych latach działalności liczba kuracjuszy była skromna, a w zimowym okresie willa świeciła pustkami.

Wszystko zmieniło się w 1939 roku, kiedy to dom rekreacyjny zyskał stałych mieszkańców. W 1958 roku, dzięki wysiłkom zakonników, możliwa była oficjalna erekcja klasztoru. Po II wojnie światowej, w miejscu dotychczasowej kaplicy, wzniesiono nową, większą świątynię, a dotychczasowy dom został gruntownie przebudowany i powiększony. W 1976 roku kard. Karol Wojtyła powierzył Bernardynom posługę parafialną na Bystrem, Kozińcu i Pardałówce, co znacząco wpłynęło na rozwój życia religijnego w tym regionie.