Barbara Zientarska

---

Życiorys

Córka Eugeniusza i Marii, Barbara Zientarska, w 1971 roku zakończyła swoje studia na Politechnice Krakowskiej. Zaledwie kilka lat później, we wrześniu 1980, wstąpiła w szeregi NSZZ „Solidarność”. W czasie stanu wojennego wykazała się odwagą, ukrywając Wojciecha Marchewczyka, co było aktem heroizmu i sprzeciwu wobec ówczesnego reżimu.

W latach 1982-1983 aktywnie uczestniczyła w pracy redakcyjnej „Obserwatora Wojennego”, a w 1984 współtworzyła czasopismo „Bez dekretu”. Wśród jej osiągnięć znajdowała się także redakcja „Hutnika”, w której publikowane były istotne informacje dotyczące sytuacji społeczno-politycznej w kraju. Należy również podkreślić, że w jej domu działała drukarnia, stworzona w celu produkcji druków niezależnych, co miało ogromne znaczenie w kontekście opozycyjnej działalności.

Niestety, jej zaangażowanie w walkę o wolność nie pozostało bez konsekwencji – została aresztowana przez Służbę Bezpieczeństwa. Mimo trudności i ryzykownych sytuacji, jej walka została doceniona. W 2012 roku prezydent Bronisław Komorowski wyróżnił ją Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Oprócz tego, uhonorowano ją medalem „Za zasługi dla małopolskiej Solidarności” (2007), Medalem „Niezłomnym w słowie” (2010) oraz medalem „Dziękujemy za wolność” (2014).

Barbara Zientarska odeszła 4 lipca 2017 roku i spoczęła na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii polskiego ruchu opozycyjnego.

---

Oceń: Barbara Zientarska

---