Lesław Maleszka

---

Życiorys

Lesław Maleszka był synem Edmunda oraz mężem Barbary, a jego życie zawodowe oraz działalność społeczna są pełne interesujących momentów.

Wykształcenie i praca zawodowa

W 1977 roku Lesław Maleszka zakończył edukację na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po uzyskaniu dyplomu, w latach 1977–1980 oraz 1982–1984, zdobywał doświadczenie zawodowe w Bibliotece Jagiellońskiej. Jego kariera dziennikarska rozpoczęła się od pracy w redakcji takich miesięczników jak „Indeks” oraz „Wiadomości Tarnowskie”. W latach 1984–1990 był wychowawcą w Pogotowiu Opiekuńczym w Krakowie, a w okresie 1987–1989 redagował pismo „Bez dekretu”, które miało istotne znaczenie w kontekście opozycji. W 1989 roku współtworzył krakowski oddział „Gazety Wyborczej”, a od 1990 roku pełnił funkcję w redakcji „Czasu”, a następnie zasiadał na stanowisku zastępcy redaktora naczelnego w „Gazecie Krakowskiej”. Od 1994 do 2007 roku ponownie był związany z „Gazetą Wyborczą”, co podkreśla jego znaczenie jako bezpośredniego świadka oraz uczestnika najnowszej historii Polski.

Działalność opozycyjna w PRL

Od 1976 roku aktywnie współpracował z Komitetem Obrony Robotników. Wraz z Bronisławem Wildsteinem odegrał kluczową rolę w zakładaniu Studenckiego Komitetu Solidarności w Krakowie, co miało miejsce po tragiczym wydarzeniu związanym z śmiercią Stanisława Pyjasa w 1977 roku. W 1980 roku nawiązał współpracę z NSZZ „Solidarność” i poprzez podziemne pisma, wspierał ruch oporu. W trakcie stanu wojennego został internowany od stycznia do czerwca 1982 roku, co wskazuje na jego zaangażowanie w walkę o wolność i demokrację w Polsce.

Współpraca z SB

Maleszka niejednokrotnie wypowiadał się ogólnie krytycznie na temat procesu lustracyjnego. Jednakże w 2001 roku doszło do ujawnienia, że był on „tajnym współpracownikiem”, co zostało ogłoszone przez jego kolegę z czasów opozycyjnych, Bronisława Wildsteina. 6 listopada 2001 roku na łamach „Rzeczpospolitej” ukazał się list otwarty członków krakowskiego SKS, w którym oskarżali Lesława Maleszkę o współpracę ze Służbą Bezpieczeństwa PRL. W odpowiedzi, Krzysztof Kozłowski, ówczesny zastępca redaktora naczelnego „Tygodnika Powszechnego”, wystosował oskarżenia pod adresem działaczy SKS, podważając wiarygodność zgromadzonych przez nich materiałów. Dnia 7 listopada Maleszka potwierdził, że był tajnym współpracownikiem, posługując się pseudonimem „Ketman”, a 13 listopada opublikował tekst, w którym wyjawił swoje doświadczenia w „Gazecie Wyborczej”.

Instytut Pamięci Narodowej wskazuje, że współpraca Maleszki z SB miała znacznie szerszy i dobrowolny charakter, niż sam to przedstawiał. W rzeczywistości, współpracując pod różnymi pseudonimami, sugerował Służbie Bezpieczeństwa wdrażanie ostrzejszych działań przeciwko działaczom opozycyjnym. Miał również wpływ na przydział mieszkania na osiedlu Azory w Krakowie, a także zatrudnienie w Bibliotece Jagiellońskiej. Regularnie otrzymywał wynagrodzenie za swoją działalność i znajdował się wśród najlepiej opłacanych agentów w kraju.

Film dokumentalny zrealizowany przez Ewę Stankiewicz i Annę Ferens, zatytułowany „Trzech kumpli”, przedstawia historię śmierci Stanisława Pyjasa oraz relacje Maleszki z Bronisławem Wildsteinem. W jednej ze scen, Maleszka miał redagować artykuł w „Gazecie Wyborczej”, co jednak zostało stanowczo zaprzeczone przez Jarosława Kurskiego, który podkreślił, że Maleszka nie miał wpływu na linię redakcyjną pisma. Gdy w czerwcu 2008 roku „Gazeta Wyborcza” wypełniła prośbę Maleszki o rozwiązanie umowy o pracę, jego żona zaprzeczyła, że to on był inicjatorem zakończenia współpracy.

Zgodnie z informacjami podawanymi przez kierownictwo redakcji, w latach 2001–2008 Maleszka prowadził jedynie prace pomocnicze i nie publikował artykułów. Według Aleksandra Kaczorowskiego, jego byłego szefa, Maleszka jednak opublikował minimum jeden tekst, którym była recenzja książki „Niemiecka pamięć” (spisana pod pseudonimem „Elem”). Publikacje zakończył dopiero po ujawnieniu jego związków z SB przez Wildsteina, co spowodowało, że Kaczorowski odszedł w proteście z redakcji „Gazety Wyborczej”.

---

Oceń: Lesław Maleszka

---