Włodzimierz Hellmann (profesor)


Włodzimierz Feliks Hellmann to postać, która na trwałe wpisała się w historię polskiej elektroenergetyki. Urodził się 20 czerwca 1911 roku w malowniczym Zakopanem, a zmarł 27 października 1987 roku w Gdańsku.

Był to niezwykle utalentowany inżynier elektryk, który swoją karierę zawodową poświęcił specjalizacji w dziedzinie elektroenergetyki. Jego osiągnięcia w tej dziedzinie były znaczące, a merytoryczna wiedza sprawiła, że zyskał on tytuł profesora nauk technicznych.

Życiorys

Włodzimierz Hellmann przyszedł na świat w rodzinie o wojsko-polskim rodowodzie, z Włodzimierzem, pułkownikiem Wojska Polskiego, biorącym udział w akcji pod Bezdanami, oraz Zenobią z Dąbrowskich, która żyła w latach 1880–1965. W okresie od 1922 do 1935 roku zaangażowany był w działalność Związku Harcerstwa Polskiego, gdzie pełnił rolę drużynowego w 16. Drużynie im. Zawiszy Czarnego. W 1929 roku zdał maturę w VII Państwowym Gimnazjum Męskim im. Stanisława Staszica.

Studia wyższe ukończył w 1935 roku na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. Tego samego roku odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. W latach 1936–1938 pracował w firmie English Electric, gdzie był zaangażowany w elektryfikację warszawskiego węzła kolejowego. Następnie, w latach 1938–1939, zajął się projektowaniem stacji transformatorowych 150 kV w Biurze Projektów Śląskich Zakładów Elektrycznych „Ślązel” w Katowicach na linii PKP Górny Śląsk – Warszawa.

W obliczu wybuchu II wojny światowej, brał udział w obronie Warszawy jako członek 46. Dywizji Artylerii. Po tym, jak został wzięty do niewoli przez Niemców, udało mu się uciec. Od 1 grudnia 1939 roku do 30 lipca 1944 roku pracował jako inżynier ruchu w Elektrowni Okręgowej Maurycego Potockiego w Jabłonnie. W 1942 roku wstąpił do Armii Krajowej, biorąc aktywny udział w powstaniu warszawskim pod pseudonimem Bill. Po zakończeniu powstania zajął się kierowaniem elektrownią wodną na Olczy.

Po wojnie, od 1945 roku, pracował w Zjednoczeniu Energetycznym Okręgu Pomorskiego w Bydgoszczy, gdzie nadzorował odbudowę i rozwój elektrowni oraz sieci elektrycznych w regionach Pomorza i Kujaw. W 1953 roku, z powodu swojego członkostwa w Armii Krajowej, został zwolniony z pracy. Następnie w 1954 roku rozpoczął karierę akademicką na Politechnice Gdańskiej, gdzie w Katedrze Elektroenergetyki pełnił funkcję zastępcy profesora, a w 1957 roku uzyskał tytuł docenta. W 1968 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym w dziedzinie nauk technicznych.

W 1954 roku zorganizował w Gdańsku oddział resortowego Instytutu Energetyki, którym kierował przez osiemnaście lat. Wspólnie z zespołem opracował innowacyjne rozwiązania konstrukcyjne dotyczące regulatorów napięcia dla generatorów o dużej mocy oraz transformatorów i elektrofiltrów. Otrzymał zespołową Nagrodę Państwową II stopnia w 1968 oraz 1972 roku.

W jego życiu osobistym, od 8 października 1939 roku, był żonaty z Haliną z Ładzińskich, która przeżyła go do 2019 roku. Wśród jego dzieci znalazł się Andrzej, znany specjalista w dziedzinie hematologii, oraz Hanna, z mężem Swinarskiego, urodzona w 1940 roku. W końcu, profesor Hellmann zmarł w Gdańsku i został pochowany na cmentarzu Srebrzysko (rejon V, taras II, grób 44).

Ordery i odznaczenia

Włodzimierz Hellmann, będący wybitnym profesorem, był odznaczony wieloma zaszczytnymi wyróżnieniami za swoje zasługi. Poniżej przedstawiamy listę jego orderów oraz odznaczeń:

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1973 roku,
  • Krzyż Walecznych, nadany w 1939 roku,
  • Złoty Krzyż Zasługi, przyznany w 1983 roku,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, nadany 22 lipca 1947 roku.

Przypisy

  1. a b c d e HELLMANN WŁODZIMIERZ FELIKS, profesor Politechniki Gdańskiej – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 06.10.2023 r.]
  2. Znani absolwenci XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Warszawie [dostęp 06.10.2023 r.]
  3. Powstańcze Biogramy - Włodzimierz Hellmann [online], www.1944.pl [dostęp 06.10.2023 r.]
  4. Włodzimierz Hellmann. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 20.01.2019 r.]
  5. M.P. z 1948 r. nr 43, poz. 193 „za zasługi w pracy zawodowej”.

Oceń: Włodzimierz Hellmann (profesor)

Średnia ocena:4.62 Liczba ocen:9