Kazimierz Długopolski

Długopolski to osiem razy mistrz Polski, zdobywając tytuły w kombinacji norweskiej w 1977 roku, w skokach na skoczni 90 m w 1978 roku oraz w sztafecie 4 × 10 km przez sześć kolejnych lat od 1973 do 1984. Jego sukcesy są nie tylko liczne, ale również znaczące, ponieważ siedmiokrotnie zdobywał tytuł wicemistrza kraju w podobnych dyscyplinach.

Jest również olimpijczykiem z Sapporo w 1972 roku oraz Lake Placid w 1980 roku, co stanowi ważny aspekt jego kariery sportowej. Dodatkowo, Długopolski odniósł liczne sukcesy w Memoriałach B. Czecha i H. Marusarzówny, wygrywając czterokrotnie w latach 1971, 1973, 1975 i 1978 w kombinacji norweskiej. Miał również okazję zaprezentować swoje umiejętności jako sędzia międzynarodowy w skokach narciarskich oraz kombinacji norweskiej.

Wśród jego największych osiągnięć znajduje się 9. miejsce na Mistrzostwach Świata w Lahti w 1978 roku oraz 13. miejsce na Mistrzostwach Świata w Falun w 1974 roku. Indywidualnie zdobył tytuły mistrza Polski zarówno w kombinacji norweskiej jak i w skokach narciarskich (skocznia K-90 w 1974 roku). Ponadto, jego sukcesy w sztafecie 4 × 10 km obejmują sześciokrotne zdobycie tytułu mistrza kraju.

Interesującym aspektem życia Kazimierza Długopolskiego jest fakt, że jego syn, Krystian Długopolski, również kontynuuje rodzinne tradycje, odnosząc sukcesy w skokach narciarskich i wzmacniając renomę rodu Długopolskich w polskim sporcie.