Stanisław Zięba (trener)

W początkowym okresie swojej kariery sportowej uprawiał narciarstwo oraz biegi patrolowe, zdobywając mistrzostwo Polski w biegu na 50 km w 1954 roku oraz dwa srebrne medale: jeden na tym samym dystansie w 1955 roku i drugi w sztafecie 4 x 10 km w tym samym roku. W 1957 roku powierzone mu zostało zorganizowanie i szkolenie polskiej kadry biathlonowej, która miała się przygotować do udziału w I mistrzostwach świata w 1958 roku w Saalfelden.

Na tych zawodach wystąpił w podwójnej roli – był zarówno trenerem, jak i zawodnikiem, zajmując ostatecznie 15. miejsce indywidualnie, a jego drużyna zajęła czwarte miejsce w klasyfikacji drużynowej. Po tej imprezie Zięba przez kolejnych dwadzieścia dwa lata, aż do 1980 roku, pełnił funkcję trenera reprezentacji Polski w biathlonie, przygotowując swoich podopiecznych do startów na czterech igrzyskach olimpijskich oraz wielu mistrzostwach świata.

W trakcie swojej kariery jego zawodnicy zdobyli sześć medali mistrzostw świata seniorów, w tym dwa srebra indywidualnie (Józef Gąsienica-Sobczak w 1966 roku i Stanisław Szczepaniak w 1967 roku – obaj w biegu na 20 km), a także brązowy medal drużynowo w 1965 roku, srebro w sztafecie 4 x 7,5 km w 1966 roku oraz dwa brązowe medale w tej samej sztafecie w latach 1971 i 1975. W gronie jego najwybitniejszych zawodników znajdowali się także Stanisław Łukaszczyk, Józef Rubiś, Andrzej Rapacz oraz Jan Szpunar.

Zakończył służbę wojskową w stopniu podpułkownika, a jego osiągnięcia zostały nagrodzone odznaczeniami, takimi jak Złoty Krzyż Zasługi oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.