Zygmunt Wójcik (ratownik górski)

W trudnych czasach II wojny światowej, Zygmunt Wójcik pracował w schronisku „Murowaniec”. Po zakończeniu wojny, w 1945 roku, wstąpił do Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, gdzie jego działalność ratunkowa zaowocowała współorganizowaniem kursów ratownictwa górskiego w takich miejscach jak Szczyrk, Krynica-Zdrój oraz Jelenia Góra. W latach 1953-1960 oraz 1963-1966 pełnił funkcję kierownika Grupy Tatrzańskiej GOPR, kiedy to pogotowie weszło w struktury GOPR.

16 kwietnia 1963 roku był uczestnikiem przełomowej w polskim ratownictwie górskim akcji ratunkowej, w której po raz pierwszy użyto śmigłowca. Zygmunt Wójcik znajdował się na pokładzie śmigłowca pilotowanego przez Tadeusza Augustyniaka, który w czasie akcji zabrał rannego turystę z Doliny Pięciu Stawów Polskich.

Oprócz swojej działalności ratowniczej, Zygmunt Wójcik był także aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, które później przekształciło się w PTTK. W latach 1948-1950 kierował zakopiańskim biurem PTT, a od 1950 roku posiadał uprawnienia przewodnika tatrzańskiego. W latach 1963-1966 zasiadał w zarządzie Koła Przewodników Tatrzańskich w Zakopanem oraz był członkiem Klubu Wysokogórskiego, a także instruktorem taternictwa.

Zmarł 18 kwietnia 1972 roku, a jego miejsce spoczynku znajduje się na Nowym Cmentarzu przy ul. Nowotarskiej w Zakopanem (kw. N4-A-17). Jego działalność oraz poświęcenie dla górskiej turystyki i ratownictwa pozostawiły trwały ślad w sercach wielu miłośników Tatr.