Włodzimierz Wnuk to postać, która niewątpliwie zapisała się na kartach polskiej literatury. Urodził się 15 maja 1915 roku w malowniczym Zakopanem, a swoje życie zakończył 7 września 1992 roku w Krakowie.
Był nie tylko pisarzem, ale także aktywnym publicystą, którego prace miały znaczący wpływ na kulturalny krajobraz Polski.
Życiorys
Włodzimierz Wnuk był ważną postacią w polskim życiu kulturalnym i historycznym. Urodził się jako syn Jana i Józefy z Krzeptowskich, a jego przodkowie mieli związki z znanymi postaciami regionu, na przykład był prawnukiem brata Sabały oraz bratem Mieczysława Wnuka. Jego córka, Joanna Wnuk-Nazarowa, była dyrygentką i pełniła funkcję ministra kultury, a Witold Wnuk był twórcą Letniego Festiwalu Jazzowego odbywającego się w Piwnicy pod Baranami.
Wnuk ukończył studia na Wydziale Prawa oraz na kierunku filozofia na Uniwersytecie Poznańskim. Jego życie w trudnych czasach II wojny światowej było doświadczeniem tragicznym, gdyż w latach 1939–1941 był więziony w niemieckich obozach koncentracyjnych, takich jak Stutthof, Sachsenhausen oraz Mauthausen-Gusen.
Po wojnie, w roku 1943, Wnuk osiedlił się w Warszawie, gdzie stał się aktywnym uczestnikiem życia politycznego jako żołnierz podziemnej Armii Krajowej, a jego heroizm zaowocował udziałem w powstaniu warszawskim w 1944 roku. Po wojnie przeniósł się do Krakowa, gdzie jego działalność społeczna i dziennikarska zyskała nowy wymiar. Był działaczem Związku Podhalan oraz w latach 1973–1979 redaktorem naczelnym „Podhalanki”. Był także związany z Instytutem Wydawniczym PAX.
Wnuk publikował swoje prace m.in. w „Tygodniku Powszechnym” oraz w zakopiańskim piśmie „Podtatrze”, a także w miesięczniku „Hale i Dziedziny” w latach 1990-1992. Jego literackie zainteresowania często koncentrowały się na historii Podhala i lokalnych ruchach regionalnych, co przyczyniło się do promowania kultury tego regionu. W uznaniu za swoją całokształt twórczości, w 1990 roku otrzymał Literacką Nagrodę Zakopanego.
Po jego śmierci, Włodzimierz Wnuk został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem (sektor L-II-24).
Twórczość
Włodzimierz Wnuk jest uznawanym twórcą, którego dorobek literacki obejmuje wiele wartościowych dzieł. Jego twórczość jest różnorodna i dotyka wielu aspektów życia, kultury oraz historii.
- Z pierwszej linii frontu,
- Obóz kwarantanny,
- Byłem z wami,
- Walka podziemna na szczytach (o podkarpackim ruchu oporu),
- Górale za wielką wodą,
- Ku Tatrom,
- Moje Podhale,
- Na góralską nutę,
- Obrazki zakopiańskie,
- Szarotki rosną w Chicago,
- Walka podziemia na szczytach,
- Wiosna nad Motławą,
- Związki klubów małopolskich w Ameryce,
- Gawędy skalnego Podhala (antologia).
Każde z tych dzieł odzwierciedla nie tylko jego osobiste doświadczenia, ale również szersze konteksty kulturowe i historyczne, w których przyszło mu żyć i tworzyć.
Przypisy
- Cmentarz na Pęksowym Brzysku w Zakopanem - wyszukiwarka osób pochowanych [online], zakopane-parafia.grobonet.com [dostęp 17.12.2021 r.]
- Historia kompleksu domów Wnuków przy ulicy Kościeliskiej 8. [dostęp 27.04.2014 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Andrzej Mierzejewski (malarz) | Andrzej Gawroński (satyryk) | Bartłomiej Jurecki | Jakub Lubowicz | Andrzej Bachleda-Curuś (śpiewak) | Janina Walczak-Budzicz | Krzysztof Trebunia-Tutka | Adam Rapacki (kompozytor) | Tadeusz Gąsienica-Giewont | Wawrzyniec Żuławski | Jan Karpiel-Bułecka | Ryszard Orski | Stefan Schabenbeck | Marcin Rząsa | Ewelina Pęksowa | Małgorzata Mirga-Tas | Zofia Majerczyk-Owczarek | Antoni Wieczorek (fotograf) | Michał Gąsienica Szostak | Stanisław RomaniakOceń: Włodzimierz Wnuk