Andrzej Bachleda-Curuś (śpiewak)

Rodzina Bachledy-Curuś jest głęboko zakorzeniona w tradycjach muzycznych. Andrzej był wnukiem Krzysia Gąsienicy, góralskiego muzykanta, który stał się inspiracją w noweli Kazimierza Przerwy-Tetmajera „Na skalnym Podhalu”. Muzyczną edukację rozpoczął od nauki gry na skrzypcach przez 10 lat pod kierunkiem Karola Wierzuchowskiego. Następnie, w latach 1947–1951 kształcił się w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, gdzie studiował w klasie śpiewu Stefana Beliny-Skupniewskiego. Jego debiut na scenie miał miejsce w 1945 roku, kiedy to zdobył pierwszą nagrodę w I Ogólnopolskim Konkursie Śpiewaczym w Krakowie.

Od 1951 roku Andrzej Bachleda-Curuś był solistą Filharmonii Krakowskiej. W 1959 roku zdobył drugą nagrodę podczas Ogólnopolskiego Konkursu Śpiewaczego im. M. Karłowicza w Warszawie. Jego talent sprawił, że występował m.in. z zespołem Filharmonii Krakowskiej oraz Filharmonii Narodowej w wielu krajach, w tym w Czechosłowacji, Rumunii oraz ZSRR, co tylko potwierdza jego międzynarodowy rozgłos. Andrzej Bachleda-Curuś szczególnie zdobył serca melomanów dzięki występom pieśni romantycznych, które były jego znakiem rozpoznawczym.

Nie można pominąć, że Andrzej był także ojcem dwóch znanych narciarzy alpejczyków, Andrzeja oraz Jana, a jego dziedzictwo muzyczne i sportowe ma swoje korzenie w głębokiej miłości do gór i muzyki. Dziadek Andrzeja, również łączył pasję do narciarstwa i muzyki. Miał trudne chwile, zmarł bowiem dzień po tragicznej śmierci swojego młodszego syna.

Andrzej Bachleda-Curuś został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi oraz pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Dz. Ust. z 2009, nr 30, poz. 445). Został pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem (kw. L1-8-4), gdzie cieszy się pamięcią i uznaniem mieszkańców oraz wielbicieli jego talentu.