Mieczysław Wnuk

---

Życiorys

Mieczysław Wnuk, syn Jana Wnuka oraz Józefy Krzeptowskiej-Wnuk, a także brat Włodzimierza Wnuka, spędził swoje dzieciństwo w domu zlokalizowanym przy ul. Kościeliskiej 8, gdzie obecnie znajduje się Restauracja „U Wnuka”, wcześniej prowadzona przez jego ojca. Już od najmłodszych lat pasjonował się narciarstwem. W czasie nauki w gimnazjum, posługując się zmienionym nazwiskiem (Wnęk), brał udział w lokalnych zawodach w Zakopanem, zarówno w skokach, jak i biegach narciarskich.

W latach 1937–1939 należał do TS Wisła Zakopane, gdzie specjalizował się w kombinacji norweskiej. Jego debiut w oficjalnych mistrzostwach Polski w tej dyscyplinie miał miejsce w Wiśle w 1937 roku, gdzie zajął 6. miejsce. W 1938 roku w Zakopanem zdobył tytuł mistrza Polski w kombinacji norweskiej oraz wicemistrza w biegu na 18 kilometrów i w zawodach drużynowych, w których jego drużyna składała się z takich zawodników jak Marian Woyna Orlewicz, Michał Górski i Tadeusz Wowkonowicz. W 1939 roku uczestniczył także w mistrzostwach Polski w narciarstwie alpejskim, gdzie zajął miejsca odpowiednio: 5. w kombinacji alpejskiej i 6. w biegu zjazdowym.

Ten sam rok przyniósł mu udział w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym, które odbyły się w Zakopanem od 11 do 19 lutego. W konkurencji kombinacji norweskiej zajął 8. miejsce w klasyfikacji generalnej. W tym samym czasie, ze względu na swoje osiągnięcia, podczas zawodów w Trondheim/Lillehammer został akademickim mistrzem świata w kombinacji norweskiej.

W 1938 roku Mieczysław ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 21 DPG, który odbył się w Cieszynie pod dowództwem mjr. Antoniego Karola Michalika. Po wybuchu II wojny światowej został zmobilizowany i w trakcie wojennej wędrówki najpierw dotarł do Lwowa, a następnie skierował się w stronę granicy rumuńskiej. W związku z zajęciem wschodnich terenów II Rzeczypospolitej przez wojska sowieckie postanowił wrócić do Lwowa, by w październiku 1939 roku powrócić do Zakopanego. W styczniu 1940 roku, przez Węgry, dotarł do Francji, gdzie w stopniu aspiranta dołączył do III batalionu 2 Pułku Grenadierów Wielkopolskich jako zastępca dowódcy plutonu.

W okresie walki w kampanii francuskiej, po rozwiązaniu pułku 21 czerwca 1940, udało mu się przedostać do strefy Vichy, kierując się w okolice Grenoble. Tam zebrał grupę polskich studentów-narciarzy, tworząc „Groupe skier des Etudients Polonais” działającą w ramach Club Alpin Francais aż do 1942 roku. W latach 1941–1943 Mieczysław brał udział w wielu zawodach kombinacji norweskiej i narciarstwie alpejskim, m.in. w Lans, Autrans, L’Alpe d’Huez, Chamonix oraz w konkursach Grand Prix des Aloes i Grand Prix de la Legion de Briangou. Pełnił również rolę trenera biegów i skoków dla sportowców z okręgu Grenoble.

W 1943 roku, po przejściu przez Hiszpanię i Gibraltar, dotarł 4 lutego do Wielkiej Brytanii. Z powodu posiadanych umiejętności i doświadczenia, uzyskał przydział jako instruktor do szkolenia komandosów w Dunblane. Także rozpoczął studia na polskim Wydziale Prawa przy Uniwersytecie Oksfordzkim, który ukończył w 1946 roku. W 1950 roku osiedlił się w Stanach Zjednoczonych, a dokładniej w Trenton. W latach 1974–1987 regularnie przyjeżdżał do Polski, a w 2006 roku wydał swoją autobiograficzną książkę pt. „Z Kościeliskiej do Anglii: wojenna tułaczka”.

---

Oceń: Mieczysław Wnuk

---