Bartłomiej Obrochta

Jego młodzieńcze lata upłynęły na odkrywaniu natury Tatrami poprzez wypasanie owiec oraz kłusowanie. Od wczesnych lat zgłębiał sztukę gry na skrzypcach, ucząc się od uznanych mistrzów, takich jak Jędrzej Kowal z Kotelnicy oraz Szymek Krzyś z Kościeliska. Istnieją także informacje, że jego talenty muzyczne doceniali sławni zbójnicy, w tym Wojciech Marduła oraz Wojciech Mateja. Muzyka Bartusia zdobyła uznanie, w tym u Karola Szymanowskiego. Kompozytor ten nawiązał do góralskiej tradycji w swoim balecie "Harnasie".

W 1925 roku Jerzy Mieczysław Rytard, twórca pierwszego libretta do "Harnasiów", zaaranżował wyjazd kapeli Bartusia na Międzynarodową Wystawę Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu, gdzie góralscy muzycy mieli zaszczyt występować w polskim pawilonie. Obrochta posiadał bogate życie towarzyskie, nawiązując kontakty z wieloma osobistościami, w tym z Tytusem Chałubińskim, Józefem Stolarczykiem, Sabałą, Stanisławem Witkiewiczem oraz Henrykiem Sienkiewiczem. Nie można zapomnieć o jego więzi z takimi legendami jak Helena Modrzejewska i Ignacy Paderewski.

Na przełomie XIX i XX wieku Bartłomiej uczestniczył w sporze polsko-węgierskim o Morskie Oko, co miało poważne konsekwencje dla turystyki w Tatrach na długi czas. W 1878 roku zdobył uprawnienia przewodnika tatrzańskiego, a w 1892 roku osiągnął status przewodnika I klasy. Współpracował z wybitnymi osobami, takimi jak Tytus Chałubiński oraz Bolesław Prus.

Obrochta również brał udział w pionierskich wyprawach. W 1878 roku, wraz z Ludwikiem Chałubińskim oraz Wojciechem Rojem, wszedł na Galerię Gankową, a w 1894 roku, z Janem Grzegorzewskim, dokonał pierwszego zimowego przejścia przez Zawrat do Morskiego Oka. Wschodnia ściana Lodowego Szczytu również znalazła się na jego liście osiągnięć.

Obrochta przez wiele lat pełnił rolę strażnika Towarzystwa Tatrzańskiego, gdzie dbał o ochronę kozic i świstaków oraz przyczyniał się do budowy górskich szlaków, m.in. na Zawracie i Wysokiej. Dodatkowo, przez dwa razy zarządzał schroniskiem w Dolinie Roztoki.

Bartłomiej Obrochta był szczęśliwym mężem Agnieszki Galicy, z którą miał ośmioro dzieci – pięciu synów i trzy córki. Zmarł tragicznie w Tatrach, na Drodze pod Reglami, przy Suchym Żlebie. Jego wieczny spoczynek znajduje się na Nowym Cmentarzu w Zakopanem (kw. N1-5-2), gdzie jego grób jest ozdobiony skromnym nagrobkiem, postawionym staraniem Karola Szymanowskiego. W hołdzie jego osiągnięciom, nazwano Bartkową Turnię oraz Bartkową Przełączkę znajdującą się w zachodniej grani Małego Ganku.