Ludwik Fischer

---

Życiorys

Urodziny Ludwika Fischera miały miejsce w rodzinie, gdzie jego ojciec, Ludwik (1886–1965), był lekarzem, a matka, Helena (1890–1965), otaczała go niezwykłą troską. W rodzinie tej wychował się również jego młodszy brat Krystyna, która była o trzy lata młodsza.

W 1933 roku, Ludwik zakończył edukację w państwowym gimnazjum w Zakopanem, które później przyjęło nazwę LO im. Oswalda Balzera. Już wtedy aktywnie uczestniczył w życiu sportowym, należąc do sekcji narciarskiej AZS Kraków od 1935 roku. Dzięki dużym umiejętnościom, zdobył tytuł akademickiego mistrza Polski w zjeździe narciarskim.

Wybuch II wojny światowej był dla Fischera dramatycznym zwrotem, ponieważ w 1939 roku brał udział w kampanii wrześniowej. Został wzięty do niewoli, jednak szybko zdołał uciec i powrócić do Zakopanego. W tym czasie aktywnie działał w tajnym nauczaniu, a także w Armii Krajowej, gdzie dowodził jednostką dywersyjną pod kryptonimem „Żuraw”, przyjmując wówczas pseudonim „Turnia”.

Na początku powojennej rzeczywistości, w jesieni 1945 roku, Fischer odegrał kluczową rolę w reaktywacji Harcerskiego Klubu Sportowego, a także Harcerskiego Klubu Narciarskiego Zakopane, pełniąc funkcję prezesa aż do likwidacji klubu w 1949 roku przez władze. W tym samym roku był jednym z założycieli AZS Zakopane, w którym pełnił funkcję pierwszego prezesa w latach 1949–1950, a następnie był wiceprezesem w latach 1950–1956 oraz ponownie prezesem w latach 1956–1960 i 1963–1966.

W spaniel lat 1949-1951, Ludwik był członkiem zarządu Polskiego Związku Narciarskiego. Po jego reaktywacji w 1957 roku, objął stanowisko wiceprezesa oraz kapitana sportowego, pełniąc tę funkcję aż do 1962 roku. Pod jego przewodnictwem komisji biegowej w latach 1963–1966 oraz w zarządzie PZN od 1967 do 1973 roku, Fischer znacząco wpłynął na rozwój sportów zimowych w Polsce.

W latach 1969-1973 zasiadał również na fotelu wiceprezesa Krakowskiego Okręgowego Związku Narciarskiego, a w latach 1960-1961 i 1964-1968 był członkiem Zarządu Głównego AZS. W roku 1959 dołączył do komisji biegowej FIS, na której stanowisku pozostał aż do połowy lat 70. Również od 1959 roku przewodniczył Komisji Sportów Zimowych FISU przez dziesięć lat.

Fischer był wszechstronnie aktywny jako sędzia na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich, jak i mistrzostwach świata w narciarstwie. Kiedy organizowano zimowe Uniwersjady, pełnił rolę kierownika polskich drużyn. W 1962 roku zaangażował się w prace komitetu organizacyjnego Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym, które miały miejsce w Zakopanem. W grudniu 1976 roku podczas IX Zjazdu AZS otrzymał zaszczytny tytuł Członka Honorowego AZS.

W 1977 roku wspólnie z Józefem Kapeniakiem oraz Marianem Matzenaurem, opublikował książkę pt. Kronika śnieżnych tras. Ostatecznie, zmarł w Zakopanem i znalazł wieczny spoczynek obok swoich rodziców na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku (sektor P-I-52).

---

Oceń: Ludwik Fischer

---