Jan Kubin (podpułkownik)

---

Życiorys

Jan Kubin przyszedł na świat 26 czerwca 1888 roku w Zakopanem, w rodzinie Jana i Agnieszki z domu Brzeźniak. Jego ojciec, Jan, żył w latach 1885–1931, a matka Agnieszka przyszła na świat w 1868 roku. W czasie I wojny światowej był żołnierzem c. i k. armii. Po zakończeniu konfliktu i restauracji niepodległości Polski, otrzymał historię oficjalnego przyjęcia do Wojska Polskiego na podstawie dekretu z dnia 3 kwietnia 1919 roku. Wtedy też zatwierdzono jego stopień podporucznika z datą starszeństwa na 1 lipca 1915 roku.

W dniu 1 listopada 1918 roku rozpoczął służbę w 20 pułku piechoty. W czasie wojny z Ukraińcami i bolszewikami dowodził w stopniu kapitana 2 pułkiem strzelców podhalańskich. 3 maja 1922 roku przeszedł weryfikację, podczas której uzyskał stopień majora ze starszeństwem z dnia 1 czerwca 1919 roku oraz 389. lokatą w korpusie oficerów piechoty, przy czym jego oddziałem macierzystym wciąż pozostawał 2 pspodh.

W latach 1923–1925 pełnił funkcję dowódcy III batalionu detaszowanego w 3 pułku strzelców podhalańskich w Bielsku, gdzie stacjonował w Cieszynie. 3 maja 1926 roku awansował na podpułkownika, z daniem starszeństwa na 1 lipca 1925 roku i zajmując 35. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W październiku 1926 roku został przeniesiony do 1 pułku strzelców podhalańskich w Nowym Sączu, gdzie objął stanowisko zastępcy dowódcy pułku. W kwietniu 1928 roku nastąpiło kolejne przeniesienie do 77 pułku piechoty w Nowej Wilejce, również na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. 31 grudnia 1931 roku przeszedł do Powiatowej Komendy Uzupełnień w Czortkowie na stanowisko komendanta. A w marcu 1932 roku przeniesiono go do PKU Kamionka Strumiłowa na to samo stanowisko.

Latem 1939 roku, w kontekście narastającego zagrożenia wybuchem konfliktu, Kubin uczestniczył w przygotowywaniu umocnień w gminie Jeleśnia. Po wybuchu II wojny światowej oraz niepowodzeniach wrześniowych zaangażował się w działalność konspiracyjną. W trakcie okupacji niemieckiej współpracował z Organizacją Wojskową – Zbrojne Pogotowie Narodu Ruchu „Miecz i Pług”. Od lutego 1944 roku piastował funkcję komendanta Armii Podziemnej pod względem Ruchu „Miecz i Pług”, funkcjonując pod różnymi pseudonimami, takimi jak „Turowicz”, „Jasiek” oraz „Światowid”. W połowie 1944 roku, jako pułkownik czasu wojny, podpisał dokument dotyczący połączenia Narodowych Sił Zbrojnych oraz „Miecz i Pług” z Armią Krajową.

Warto podkreślić, że Jacek Wilamowski wskazał na współpracę przywódców Ruchu „Miecz i Pług” z Gestapo. Jan Kubin, będąc kierownikiem organizacji wojskowej w Krakowie, oraz Tadeusz Fedorowicz ps. „Ran”, zostali aresztowani przez Niemców, po czym zwolnieni, z informacją, że wyszli na wolność w ramach uzgodnień między Gestapo a władzami „MiP”. Kubin brał udział w powstaniu warszawskim. Został aresztowany w Warszawie przez Niemców i deportowany do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie zmarł 3 lutego 1945 roku.

Ordery i odznaczenia

Podpułkownik Jan Kubin był odznaczonym weteranem, który zasłużył się podczas swojej kariery wojskowej. Oto lista jego wyróżnień i odznaczeń:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari,
• Krzyż Walecznych,
• Złoty Krzyż Zasługi, który otrzymał 10 listopada 1928 roku,
• Medal Niepodległości przyznany 24 października 1931 roku,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Odznaka pamiątkowa 77 Pułku Piechoty.

---

Oceń: Jan Kubin (podpułkownik)

---