Marzena Skotnicówna

Sport i rekreacja

Marzena Skotnicówna, urodzona 13 października 1911 roku lub według niektórych źródeł 11 października tego samego roku, w malowniczym Zakopanem, to postać, która na trwałe zapisała się w historii polskiego taternictwa. Jej życie, choć krótkie, było niezwykle intensywne i pełne pasji do gór. Zmarła 6 października 1929 roku w Tatrach, w miejscu, które tak bardzo kochała, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w sercach miłośników gór.

Jako polska taterniczka, Marzena była pionierką, której osiągnięcia i entuzjazm dla wspinaczki w Tatry wciąż inspirują kolejnych adeptów górskiej wspinaczki. Jej wyjątkowe podejście do życia i miłość do przyrody są wartościami, które zasługują na przypomnienie.

Życiorys

Marzena Skotnicówna, córka Marii Skotnicowej, była znaną czeską pisarką z Zaolzia oraz rzeźbiarzem, który wykładał w Zakopiańskiej Szkole Przemysłu Drzewnego. W swoim życiu osiągnęła znaczące sukcesy w taternictwie, stając się jedną z uznawanych taterniczek swojego czasu. Należała do elitarnej Sekcji Taternickiej AZS w Krakowie.

Do jej najważniejszych osiągnięć należy zaliczyć wiele pierwszych przejść w polskich Tatrach. Wśród nich można wymienić:

  • pierwsze wejście północno-zachodnią ścianą Kozich Czub (1929, w towarzystwie Zofii Galicówny),
  • pierwsze przejście północnej ściany Małego Ostrego Szczytu,
  • pierwsze przejście wschodniej krawędzi Żółtej Ściany (1929),
  • pierwsze przejście północnej ściany Rywocin,
  • pierwsze wejście od północy na Pięciostawiańską Turnię (1929).

Marzena często wspinała się z młodszą siostrą Lidą, a ich wspólne osiągnięcia obejmowały m.in. pokonanie północno-zachodniej ściany Mnicha. Niestety, obie siostry zginęły tragicznie w górach, próbując zdobyć południową ścianę Zamarłej Turni.

Julian Przyboś, znany poeta, zadedykował jej wiersz zatytułowany „Z Tatr. Pamięci taterniczki, która zginęła na Zamarłej Turni”. Chociaż jego uczucie do Marzeny było głębokie, krążyły też nieprawdziwe informacje o ich rzekomych zaręczynach. Ich znajomość zaczęła się, gdy Marzena uczęszczała do gimnazjum w Cieszynie w latach 1927–1929, kiedy to Przyboś pracował tam jako nauczyciel. Główna bohaterka wierszy Przybosia pojawiała się również w innych utworach poetyckich, co dowodzi jej wpływu na twórczość tego artysty.

Marzena Skotnicówna jest pochowana w Zakopanem, w nowym cmentarzu przy ulicy Nowotarskiej, gdzie spoczywa wraz ze swoją siostrą Lidą, w kwaterze M4-1-1.

Przypisy

  1. GROBONET – wyszukiwarka osób pochowanych – Cmentarze Parafii Najświętszej Rodziny w Zakopanem [online], zakopane-parafia.grobonet.com [dostęp 27.03.2022 r.]
  2. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004 r., s. 990. ISBN 83-7104-009-1.
  3. Krystyna Heska-Kwaśniewicz: „Miłość jak przepaść”: Julian Przyboś i góry. Kraków: Śląsk, 1998 r., s. 5. ISBN 978-83-7164-034-6.
  4. "Wspomnienia o Julianie Przybosiu", opr. Janusz Sławiński, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1976 r., str. 46-47.

Oceń: Marzena Skotnicówna

★★★★★
Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:24