Stanisław Cukier


W artykule tym omówimy postać Stanisława Cukra, uznanego polskiego rzeźbiarza, którego biografia jest ściśle związana z zakopiańskim środowiskiem artystycznym. Urodził się 11 lutego 1954 roku w Zakopanem, mieście znanym z swojej bogatej kultury i tradycji góralskiej.

Od 1994 do 2019 roku pełnił funkcję dyrektora Zespołu Szkół Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem, gdzie miał ogromny wpływ na rozwój artystyczny młodzieży w regionie. Stanisław pochodzi z rodziny Cukrów, znanej w Podhalu, co z pewnością wpłynęło na jego twórczość oraz zamiłowanie do sztuki.

Życiorys

Stanisław Cukier to wybitny absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. A. Kenara w Zakopanem, które ukończył w 1976 roku. Następnie, w latach 1976–1981, kontynuował swoją edukację na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Ukończenie studiów zwieńczył dyplomem z wyróżnieniem w pracowni uznanej prof. Zofii Demkowskiej, który otrzymał w 1981 roku.

Po zakończeniu edukacji, artysta przez kilka lat pracował jako wykładowca na warszawskiej uczelni, w Pracowni Techniki Odlewania. W 1991 roku przyjął rolę nauczyciela, a w latach 1994–2019 pełnił funkcję dyrektora zakopiańskiego liceum plastycznego im. Kenara, co znacząco wpłynęło na rozwój tego miejsca oraz edukację artystyczną w regionie.

Twórczość Cukra jest szeroko doceniana, a jego prace można znaleźć w licznych zbiorach, w tym w prestiżowych instytucjach takich jak: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Narodowe w Warszawie, a także w British Museum w Londynie. Jego osiągnięcia artystyczne i dydaktyczne znacząco wzbogacają polską kulturę i sztukę.

Ważniejsze wystawy indywidualne

Stanisław Cukier w swoim dorobku artystycznym miał szereg ważnych indywidualnych wystaw, które odbyły się w różnych lokalizacjach. Poniżej przedstawiamy listę najistotniejszych z nich:

  • 1987 BWA, Toruń,
  • 1987 Galeria „B” Toruń,
  • 1988 BWA, Włocławek,
  • 1988 BWA, Legnica,
  • 1989 Galeria „Inny Świat” Warszawa,
  • 1991 Galeria „Yam” Zakopane,
  • 1991 Galeria „Kanonia”, Kraków,
  • 1991 BWA, Kielce,
  • 1991 Galeria Dembińskich, Warszawa,
  • 1992 Mała Galeria, BWA, Nowy Sącz,
  • 1992 Galeria Antoniego Rząsy, Zakopane,
  • 1995 Galeria „Ostrołęka”,
  • 1995 Galeria „C” BWA Ciechanów,
  • 1998 Wystawa Indywidualna „Gesty i Powroty” w Gelerii Arsenał Muzeum Książąt Czartoryskich (Oddział Muzeum Narodowe w Krakowie) w Krakowie,
  • 2021 Galeria Wydziału Rzeźby „R” ASP, Kraków.

Ważniejsze wystawy zbiorowe (do 1999 r.)

Oto lista ważniejszych wystaw zbiorowych Stanisława Cukra, które miały miejsce przed 1999 rokiem:

  • 1992 – X Międzynarodowe Biennale Dantego, Rawenna (Włochy),
  • 1993 – „Mirois obscurs”, Albert Constantin Galerie de la Rize, Lyon (Francja),
  • 1993 – Centre des Arts de Meylan, Grenoble (Francja),
  • 1994 – „Salon de Printemps ’94”, Palais Municipal de Lyon (Francja),
  • 1994 – 44 współczesnych artystów wobec Matejki, Muzeum Narodowe, Kraków,
  • 1996 – „Fidem”, Neuchatel (Szwajcaria),
  • 1996 – „Fidem”, Wrocław,
  • 1998 – Haga (Holandia),
  • 1999 – „Dla Edyty Stein”, Kraków,
  • 1999 – „Dla Edyty Stein”, Wrocław,
  • 1999 – „Dla Edyty Stein”, Oświęcim,
  • 1999 – „Dla Edyty Stein”, Lublin.

Nagrody i wyróżnienia (do 1992 r.)

W latach do 1992 roku Stanisław Cukier zdobył wiele znaczących nagród oraz wyróżnień, które potwierdzają jego niezrównany talent artystyczny. Oto najważniejsze osiągnięcia:

  • 1983 – wyróżnienie za dzieło „Chrystus w życiu człowieka” w konkursie,
  • 1986 – nagroda podczas I Triennale Rzeźby,
  • 1989 – Grand Prix na II Triennale Rzeźby,
  • 1992 – Złoty Medal na Biennale Małej Formy Rzeźbiarskiej w Ravennie we Włoszech.

Przypisy

  1. OW ZPAP Sekcja Rzeźby, informacja o wystawie [online], facebook [dostęp 02.04.2021 r.]
  2. Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. www.gov.pl. [dostęp 30.05.2020 r.]
  3. a b Cukier Stanisław. Zespół Szkół Plastycznych im. Kenara w Zakopanem. [dostęp 23.10.2013 r.]
  4. Elżbieta Chodurska, Agata i Zbigniew Judyccy, Podhalanie. Słownik biograficzny, tom II, Vaudricourt-Zakopane 2007 r., s. 37.

Oceń: Stanisław Cukier

Średnia ocena:4.89 Liczba ocen:9