Władysław Klamerus

Władysław Klamerus spędził znaczną część swojego życia twórczego w Zakopanem, ale jego drogi zaprowadziły go także do Warszawy oraz Paryża. Jego działalność obejmowała różnorodne formy sztuki, takie jak rzeźba, malarstwo, rysunek oraz tkaninę artystyczną. Ponadto, w ramach jego zainteresowań, Klamerus doraźnie zajmował się także konserwacją, m.in. nagrobków na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie.

Artystyczne dokonania Klamerusa są szeroko dokumentowane przez fundację noszącą jego imię. W końcówce lat 70. XX wieku był powiązany z Galerią Repassage, a także współpracował jako scenograf z autorskim teatrem Kana. Jego działalność artystyczna pełna była zaangażowania społecznego, co znalazło odzwierciedlenie w jego roli podczas stanu wojennego, kiedy to kolportował Tygodnik Mazowsze oraz książki Nowej.

Współpraca z Hanną Szmalenberg zaowocowała powstaniem pomnika Umschlagplatz, który został zrealizowany w 1988 roku. Oprócz tego, jego twórczość zawiera także upamiętnienia ofiar getta warszawskiego, które znajdują się na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie.

W ostatnich latach życia Władysław Klamerus był związany z Katarzyną Kozyrą, która wówczas była studentką Wydziału Rzeźby ASP w Warszawie. Jego życie osobiste zostało tragicznie naznaczone - w dzieciństwie Cierpiał na chorobę Heinego-Medina, co spowodowało jego trwałe inwalidztwo. Mimo to, Klamerus nie poddawał się, poruszając się o kulach, potrafił wspinać się po trudnych szlakach taternickich. Niestety, zmarł na skutek raka wątrobowokomórkowego, a jego prochy zostały rozsypane w Tatrach, co symbolizuje jego silne przywiązanie do gór, które były mu bliskie przez całe życie.