Andrzej Gąsienica Daniel

---

Przebieg kariery

Andrzej Gąsienica Daniel swoją przygodę z narciarstwem rozpoczął w klubie Wisła-Gwardia Zakopane, gdzie stawiał pierwsze kroki w tej dziedzinie sportu. Jego charakterystyczny styl skakania, z szeroko rozłożonymi nartami, przypominał współczesny styl „V”. Wkrótce po tym rozpoczęły się pierwsze sukcesy, w tym zdobycie Pucharu Karkonoszy, które znacząco wpłynęły na jego dalszą karierę.

W 1952 roku znalazł się w elitarnym gronie sportowców, którzy mieli szansę reprezentować Polskę na igrzyskach olimpijskich w Oslo. Niestety, z powodu kontuzji, której doznał podczas treningu, nie uczestniczył w rywalizacji. Z kolei w 1955 roku odniósł monumentalny sukces, zdobywając złoty medal mistrzostw Polski, ex aequo z Antonim Wieczorkiem.

Rok 1956 przyniósł mu kolejne wyzwania. W krajowych eliminacjach olimpijskich na Wielkiej Krokwi zajął drugie miejsce, tuż za Romanem Gąsienicą-Sieczką. Na włoskiej olimpiadzie, w pierwszej serii osiągnął imponujący wynik 78 m, co dawało mu siódme miejsce. Jednak podczas drugiej próby, brak koncentracji sprawił, że wylądował jedynie na 74,5 m, spadając na 20. lokatę. W tym samym roku wziął udział w próbie bicia rekordu Krokwi, który wynosił 88 m. Inicjatorem tego wyzwania był Stanisław Marusarz, a Daniel osiągnął 92,5 m, a w kolejnym skoku nawet 98 m, jednak podparł lądowanie. Ostatecznie rekord z wynikiem 93,5 m należał do Gąsienicy-Sieczki.

W 1957 roku polski zespół skoczków wyruszył na zawody do Planicy. W rywalizacji w Jugosławii wygrał przedstawiciel NRD, Helmut Recknagel, ale Daniel zapisał się w historii, skacząc na wysokość 113,5 m, co stanowiło wówczas rekord Polski. Wkrótce jednak rekord ten został pobity przez Władysława Tajnera. Niestety, jeden z jego skoków, oddany w trudnych warunkach wietrznych, zakończył się upadkiem, co prowadziło do poważnych kontuzji, w tym wstrząsu mózgu oraz uszkodzenia barku. Rehabilitacja po tych urazach trwała aż sześć miesięcy.

W sezonie 1957/58 Gąsienica Daniel był trzeci w zawodach w Klingenthal oraz zajął 10. miejsce na mistrzostwach Polski. Uczestniczył również w 6. Turnieju Czterech Skoczni, gdzie uplasował się na 15. miejscu. Znalazł się także w czołówce innych konkursów: 4. w Szczyrku, 2. w Davos, 3. w Zurychu, 7. w Harrachovie oraz wygrał Puchar Marszałka Montgomerego w Gstaad, wśród silnej międzynarodowej rywalizacji. Dodatkowo zajmował trzecie miejsce w Memoriale Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny. Mimo tych osiągnięć, nie znalazł się w kadrze na mistrzostwa świata w Lahti, ale zakończenie sezonu miało słodko-gorzki smak, bowiem wygrał konkurs w Planicy.

Po pewnym czasie Daniel zdecydował się na zmianę klubu i przeszedł do WKS Zakopane. Niestety, problemy zdrowotne związane z odnawiającym się urazem barku sprawiły, że nie osiągał już tak wysokich wyników i w 1961 roku zakończył swoją karierę sportową. Mieszkał w Zakopanem na Krzeptówkach i był ojcem córki Barbary. Osobiste tragedie jednak go nie oszczędzały, w latach 80. doznał jednostronnego paraliżu. W obliczu trudności finansowych, zmarł w 1991 roku i został pochowany na Nowym Cmentarzu (kwatera L-8-1).

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

1956 Cortina d’Ampezzo

20. lokata

Starty A. Gąsienicy Daniela na igrzyskach olimpijskich

Numer	Data	Rok	Miasto	Obiekt	Punkt K	Typ	Skok 1	Skok 2	Ocena	Różnica	Zwycięzca
20.	5 lutego	1956	Cortina d’Ampezzo	Italia K90	K-90	indywidualny	78,0 m	74,5 m	198,5 pkt	37,5 pkt	Antti Hyvärinen

Turniej Czterech Skoczni

4. Turniej Czterech Skoczni
Pozycja 1	Pozycja 2	Pozycja 3	Pozycja 4	Kategoria
brak	brak	17	brak	nieznane
6. Turniej Czterech Skoczni
Pozycja 1	Pozycja 2	Pozycja 3	Pozycja 4	Kategoria
16	24	12	27	15

Mistrzostwa Polski

Mistrzostwo Polski zdobył w roku 1955.

---

Oceń: Andrzej Gąsienica Daniel

---