Jan Bachleda Tajber

Inne

Jan Bachleda Tajber był niezwykle ważną postacią w historii polskich Tatr. Jako polski góral z Zakopanego, zyskał uznanie jako jeden z najlepszych przewodników tatrzańskich w końcu XIX i na początku XX wieku. Jego wkład w popularyzację i rozwój turystyki górskiej w tym regionie jest nieoceniony.

W okolicach 1890 roku uzyskał uprawnienia przewodnika II klasy, a do roku 1900 zdobył również uprawnienia przewodnika I klasy. Jego umiejętności i doświadczenie pozwoliły mu towarzyszyć w ekscytujących wyprawach taternickich znanym osobistościom, takim jak Karol Potkański, Kazimierz Tetmajer oraz Janusz Chmielowski. Często współpracował w tych działaniach z doświadczonym Klimkiem Bachledą, co tylko potwierdza wysoki poziom zaufania, jakim cieszył się wśród innych taterników.

Rok 1903 przyniósł kolejne ważne wydarzenie w jego życiu, gdy Jan Bachleda Tajber oraz Klemens Bachleda wzięli udział w pierwszym szkoleniu taternickim polskich przewodników tatrzańskich, które zorganizował Janusz Chmielowski. Szkolenie to wskazywało na rosnące znaczenie profesjonalizacji wśród przewodników górskich, co przyczyniło się do podniesienia standardów bezpieczeństwa i jakości usług.

Na cześć jego wyróżniającej się działalności taternickiej, jednym z wierzchołków Staroleśnego Szczytu nadano nazwę Tajbrowa Turnia. To uhonorowanie jego pracy jest świadectwem trwałego śladu, jaki pozostawił w polskich Tatrach, a jego legenda wciąż żyje w sercach miłośników górskich wędrówek.

Osiągnięcia taternickie

Jan Bachleda Tajber był wybitnym taternikiem, który osiągnął liczne sukcesy w tej wymagającej dziedzinie. Poniżej przedstawiamy jego najbardziej znaczące osiągnięcia:

  • drugie wejście na Mnicha (1887, z Karolem Potkańskim oraz Klimkiem Bachledą),
  • pierwsze wejście na Mały Ganek (1892, podczas próby wspinaczki na Ganek),
  • pierwsze wejście na Staroleśny Szczyt (1892, z Kazimierzem Tetmajerem),
  • pierwsze wejście na Rumanowy Szczyt (1902, z Januszem Chmielowskim),
  • udział w pierwszej wielodniowej wyprawie graniami Tatr od Salatyńskiego Wierchu do Cubryny (1902, z Teodorem Eichenwaldem, Ferdynandem Rabowskim oraz Wojciechem Tylką Suleją),
  • pierwsze wejście na Cubrynkę (1902, z Eichenwaldem, Rabowskim i Tylką Suleją),
  • drugie, trzecie i czwarte wejście na Batyżowiecki Szczyt (1902–1904, z Eichenwaldem, Rabowskim i Tylką Suleją),
  • drugie wejście granią od Polskiego Grzebienia na Staroleśny Szczyt (1902, z Eichenwaldem, Rabowskim i Tylką Suleją),
  • pierwsze przejście Wschodniej Batyżowieckiej Przełęczy (1903, z Chmielowskim i K. Bachledą),
  • próby wejścia na Ostry Szczyt południową i północną ścianą (1904),
  • pierwsze wejście na Kozią Turnię (1904, z Chmielowskim i K. Bachledą).

Oceń: Jan Bachleda Tajber

★★★★★
Średnia ocena:4.94 Liczba ocen:21