Józef Cukier

W swojej karierze politycznej, od 1919 roku, zasiadał w Radzie Gminnej, a później także Miejskiej. Działał w Związku Górali, obejmując w 1925 roku rolę wiceprezesa, a później prezesa. Cukier próbował współpracować z Wacławem Krzeptowskim w celu utworzenia niezależnego państwa etnicznego, co wiązało się z jego kolaboracją z niemieckimi władzami.

Od 1942 roku był zastępcą Wacława Krzeptowskiego w Goralisches Komitee – Komitecie Góralskim. Po wojnie Cukier został aresztowany i w 1946 roku skazany na 15 lat więzienia w procesie przywódców Goralenvolku. Po odbyciu kary, on oraz jego rodzina zmienili nazwisko na Kozieniak, co było próbą zatarcia śladów ich przeszłości. Stracili również znaczną część swojego majątku.

Józef Cukier mimo swojej kontrowersyjnej działalności w ramach Goralenvolk, miał także swoją dobrą stronę. Pomagał on miejscowej ludności, co zostało potwierdzone przez wielu świadków podczas jego procesu. Według relacji żydowskich mieszkańców Podhala, starał się on osobiście o wystawienie im kart „G” i doradzał im, aby kryli się w wsiach, co ukazuje złożony charakter jego postaci.

Ostatecznie, Józef Cukier został pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem, gdzie jego historia pozostaje tematem licznych debat i analiz historycznych.