Witold Józef Kowalów

---

Życiorys

Witold Józef Kowalów, syn Stefana Kowalów oraz Heleny z d. Stanek, jest postacią o bogatej biografii. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej nr 2 w Białym Dunajcu, w roku 1982 zainicjował swoją edukację w I Liceum Ogólnokształcącym im. Oswalda Balzera w Zakopanem. Już wtedy angażował się jako sympatyk 1 Drużyny Harcerskiej im. Księcia Józefa Poniatowskiego w Zakopanem, co świadczy o jego aktywności w środowisku lokalnym.

W latach 1983–1985 uczestniczył w regularnie zbierającym się seminarium historycznym 1 DH, co świadczy o jego zainteresowaniach historią i pasji do nauki. Po zdaniu egzaminu maturalnego w 1986 roku, Kowalów zdecydował się na studia teologiczne i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej. Dwa lata później, w 1992 roku, przyjął święcenia kapłańskie, a także zdobył tytuł magistra historii Kościoła na wydziale Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie.

Po zakończeniu studiów rozpoczął pracę na Ukrainie. Od października 1992 roku pełnił funkcję proboszcza parafii w Ostrógu na Wołyniu, a od 1993 roku również duszpasterza w parafii Kuniów, należącej do diecezji kamienieckiej. W latach 1992–1995 był proboszczem parafii Zdołbunów i Klewań, które następnie przekazał swojemu następcy, ks. Andrzejowi Ścisłowiczowi. W styczniu 2019 roku z uwagi na stan zdrowia przeszedł na emeryturę, zostając rezydentem parafii w Ostrogu.

Jest również aktywnym członkiem Rady Głównej Synodu Archidiecezji Lwowskiej oraz Diecezji Łuckiej w latach 1995–1997, a także członkiem Rady Kapłańskiej tej archidiecezji w latach 1993–1996. Ze względu na jego zaangażowanie, został założycielem i redaktorem naczelnym czasopisma religijno-społecznego diecezji Łuckiej, „Wołanie z Wołynia”. W latach 1996–2000 był także członkiem Rady Kapłańskiej Diecezji Łuckiej.

W 1999 roku Kowalów został mianowany członkiem Komisji Episkopatu Rzymskokatolickiego Ukrainy ds. Środków Społecznego Przekazu, a jego praca i twórczość dotycząca Kościoła katolickiego oraz Polaków na Wołyniu została nagrodzona IX Polonijną Nagrodą im. Ireny i Franciszka Skowyrów w 2002 roku. Dodatkowo, w latach 2002-2010 pełnił funkcję wykładowcy na Uniwersytecie Narodowym „Akademia Ostrogska” w Ostrogu.

W lutym 2005 roku został powołany na członka Komisji Historycznej dla procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego ks. Władysława Bukowińskiego, co dodatkowo podkreśla jego zaangażowanie w działalność kościelną. W grudniu 2006 roku mianowany został kanonikiem (expositorio canonicali). Jego aktywność naukowa znalazła odbicie w członkostwie w Radzie Naukowej Instytutu Badań Kościelnych w Łucku od 2009 roku, a również w lutym 2010 roku został kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej Łuckiej.

Ostatnio, od 2016 roku, Kowalów jest wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym pw. Najświętszego Serca Jezusa diecezji kijowsko-żytomierskiej, kontynuując swoją misję edukacyjną i duszpasterską.

Odznaczenia

Witold Józef Kowalów, znany ze swojej działalności na rzecz Kościoła katolickiego oraz Polaków na Wołyniu, został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które świadczą o jego wkładzie w kulturę i pamięć narodową.

• Medal „Pro Memoria” Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie, przyznany 8 maja 2005,
• Laureat IX Polonijnej Nagrody im. Ireny i Franciszka Skowyrów za całokształt twórczości na temat Kościoła katolickiego i Polaków na Wołyniu,
• Złoty Medal Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” w 2007 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 2008 roku,
• „Nagroda Małego Feniksa” za całokształt pracy i wydanie 77 pozycji wydawniczych, przyznana w 2012 roku,
• Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, nadany 29 lipca 2015 roku.

---

Oceń: Witold Józef Kowalów

---