Juliusz Żuławski

---

Wspinaczka

Juliusz Żuławski, w swoich wspinaczkowych przygodach, wykonując pierwsze wejścia, współpracował z Wawrzyńcem. Para ta zasłynęła z odkrywania nowych tras wspinaczkowych, a jednym z ich osiągnięć było zdobycie środka północno-zachodniej ściany Mnicha. Warto również zaznaczyć, że ich towarzyszem podczas tej wspinaczki był Tadeusz Orłowski.

Oprócz Mnicha, Żuławski stawiał czoła wyzwaniom w innych zakątkach Europy, gdzie wspinał się w rozmaitych pasmach górskich, takich jak Alpy, Pireneje czy Góry Kambryjskie.

Twórczość literacka

W latach 1978–1983 oraz 1988–1991 Juliusz Żuławski pełnił funkcję prezesa polskiego PEN Clubu, co było istotnym krokiem w jego karierze literackiej. Kiedy mówimy o jego twórczości, warto zwrócić uwagę na jego wyjątkowy styl, który obejmował lirykę refleksyjną oraz wspomnieniową, w tym zbiór Pole widzenia, wydany w 1948 roku. Żuławski nie ograniczał się jedynie do poezji; pisał także prozę psychologiczną, z której wyróżniają się utwory takie jak Wyprawa o zmierzchu (1936) oraz Czas przeszły niedokonany (1962).

Wśród jego osiągnięć literackich znajdują się również biograficzne opowieści, z których najpopularniejsza to Byron nieupozowany, wydana w 1964 roku. Ponadto, autor opublikował szereg artykułów, które dotyczyły zarówno taternictwa, jak i ratownictwa górskiego; jego prace można znaleźć w czasopismach specjalistycznych, ale także w innych publikacjach. Czas przeszły niedokonany zawiera w sobie kilka tatrzańskich opowiadań, które ukazują jego zamiłowanie do górskich krajobrazów.

Juliusz Żuławski był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Z inicjatywą otwartego dialogu wystąpił 20 sierpnia 1980 roku, podpisując apel w imieniu 64 uczonych, pisarzy i publicystów, skierowany do władz komunistycznych, nawołując do podjęcia rozmowy ze strajkującymi robotnikami.

Na zakończenie warto dodać, że Żuławski spoczywa na cmentarzu Powązkowskim, w miejscu pamięci o wielu wybitnych Polakach (kwatera R-4-21).

Ważniejsze dzieła

Juliusz Żuławski, polski pisarz i poeta, pozostawił po sobie wiele znakomitych dzieł, które do dziś są cenione w literaturze. Oto niektóre z jego najważniejszych utworów:

• wyprawa o zmierzchu (1936),
• cień Alcybiadesa (Neubrandenburg, 1943),
• pole widzenia (1948),
• skrzydło Dedala (1949),
• wiersze z notatnika (1957),
• czas przeszły niedokonany (1962),
• Byron nieupozowany (1964),
• wielka podróż Walta Whitmana (1971),
• kartki z drogi (1975),
• z domu (1978),
• czas odzyskany (1982),
• przydługa teraźniejszość (1992).

Przekłady

Juliusz Żuławski to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiego tłumaczenia, zwłaszcza w okresie powojennym. Był jednym z najistotniejszych tłumaczy w Polsce, którego prace znacząco wpłynęły na popularyzację obcej literatury, szczególnie poezji angielskiej i amerykańskiej. Jego osiągnięcia w zakresie tłumaczeń są szczególnie widoczne w kontekście poezji Roberta Browninga, który, przed jego pracami, pozostawał niemal nieznany w polskim kanonie literackim. Wpływ Żuławskiego polegał na uwolnieniu dzieł Browninga z ograniczeń braku dostępnych przekładów, które charakteryzowały się niską liczbą i rozproszeniem.

Oto niektóre z dzieł, które Żuławski miał zaszczyt przetłumaczyć:

• John Gay – Opera żebracza,
• Henry Wadsworth Longfellow – Wybór poezji,
• Robert Lowell – Chwała sztandaru: tryptyk sceniczny. Endecott i krzyż czerwony. Mój kuzyn, major Molineux. Benito Cereno,
• John Webster – Niewinna diablica,
• John Keats – Wiersze wybrane,
• Robert Browning, Poezje wybrane.

---

Oceń: Juliusz Żuławski

---