Marek Głogoczowski

---

Życiorys

Kariera naukowa

Ukończenie studiów z zakresu fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1965 roku stanowiło istotny krok w jego zawodowej drodze. W latach 1966–1967 pracował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, gdzie zdobył cenne doświadczenie. Z uwagi na wydarzenia marcowe 1968 roku zdecydował się na emigrację. Obywatelstwo polskie zamienił na doświadczenie zawodowe w Uniwersytecie Kopenhaskim, gdzie pracował w latach 1968–1969.

Po ukończeniu studiów z zakresu geofizyki na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley w 1969 roku, uzyskał tytuł magistra. Następnie w latach 1970–1972 związał się ponownie z tą instytucją jako pracownik naukowy. Przechodząc później do Politechniki Federalnej w Lozannie, skupiał się na badaniach z zakresu genetyki populacyjnej oraz teorii ewolucji, współpracując z francuskimi uczonymi takimi jak zoolog Pierre-Paul Grassé oraz Albert Jacquard na uniwersytetach w Genewie i Paryżu.

W 1979 roku zyskał wsparcie w postaci stypendium rządu francuskiego, które umożliwiło mu dalszą naukę na Université de Paris VII Diderot. Warto także zauważyć, że przez wiele lat uczył w Akademii Pomorskiej w Słupsku, pełniąc funkcje asystenta, wykładowcy oraz starszego wykładowcy aż do przejścia na emeryturę po 2008 lub 2009 roku. Dodatkowo, w 2009 roku uzyskał tytuł doktora filozofii politycznej na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach.

Warto też wspomnieć, że w 2005 roku ubiegał się o mandat senatorski w okręgu nr 23 z ramienia Organizacji Narodu Polskiego – Ligi Polskiej, zdobywając 15 miejsce spośród 17 kandydatów.

Osiągnięcia alpinistyczne

Od 1964 roku rozpoczął swoją przygodę ze wspinaczką w Tatrach, a w 1966 roku zdobył tytuł instruktora taternictwa. Jego pasje alpinistyczne doprowadziły go do uzyskania w 1974 roku tytułu instruktora alpinizmu w Alpach Szwajcarskich. Jako zapalony alpinista brał udział w licznych wyprawach do takich krajów jak Alaska, Peru, Afganistan oraz Nowa Zelandia, a także w góry Pamir i Himalaje.

Jako jeden z nielicznych, według relacji, wraz z Maciejem Kozłowskim oraz Andrzejem Paulo, zdobył wschodni filar na Brudgommen w masywie Trolltindane w Norwegii po raz pierwszy w historii. W 1970 roku przeszedł do historii polskiego alpinizmu, gdy dokonał pierwszego polskiego wejścia na Denali (wówczas znany jako Mount McKinley) razem z Austriakiem Franzem. Dwa lata później jego zespół przeszedł północno-zachodnią granią na północny szczyt Huascaránu (Huascarán Norte), co okazało się pierwszym takim osiągnięciem, będąc równocześnie piątym zdobyciem tego szczytu w ogólnej historii.

Nie można pominąć jego sukcesów w zawodach, bowiem w 1989 roku był jednym z triumfatorów w pierwszej edycji Memoriału Strzeleckiego.

Publikacje

Autor opublikował ponad 200 artykułów, dotyczących szerokiego zakresu dziedzin wiedzy, takich jak fizyka oraz religioznawstwo. Jego prace ukazały się w renomowanych czasopismach, między innymi w „Dziś i Jutro”, „Kulturze”, “Polityce”, “Przeglądzie” oraz “Obywatelu”.

Książki

• The not too divine comedy Chêne-Bourg, nakładem autora (Ed. Samizdat), 1974,
• Etos bezmyślności. Wybór esejów naukowych i satyrycznych z paryskiej Kultury, „Aneksu”, Twórczości, Polityki, oraz innych, szkodliwych dla „dobrze myślących” obywateli…, Lewiatan, Kraków, 1991,
• Jak „Janosik & Co.” prywatyzował Bank Światowy, a także list otwarty do Adama Michnika oraz inne teksty post-solidarnościowe (zbiór esejów), Kraków, 1992,
• Atrapy oraz paradoksy nowoczesnej biologii, M.G., Kraków, 1993,
• Wojna Bogów. Helios – Światowid kontra Jahwe – Hefajstos (esej religioznawczy, tłumaczenie słowackie pt. Vojna bohov, Nowy Celsus, Krakov 2003), Nowy Celsus, Kraków, 1996,
• „Antyzoologiczna” filozofia społeczno-polityczna Noama Chomsky’ego (praca doktorska), Editions de Lamarck, Kraków 2002,
• „Młot na Rozum” liberalnej demokracji – studium dehellenizacji kultury europejskiej. Zbiór esejów filozoficzno-geopolitycznych oraz biblioznawczych z początku XXI wieku, Świadectwo, Bydgoszcz 2007.

---

Oceń: Marek Głogoczowski

---