Jan Bujak to postać znacząca w dziedzinie etnografii, którego życie i praca znacząco wpłynęły na polską kulturę i naukę.
Urodził się 3 lutego 1931 roku w malowniczym Zakopanem, a swoją dąb niezdolnością oraz badaniami przyczynił się do zgłębiania bogactwa tradycji i obyczajów. Niestety, jego losy skończyły się 23 września 1991 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad w świecie nauki.
Życiorys
Jan Bujak był synem prominentnego działacza Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Swoją edukację rozpoczął na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie studiował w Katedrze Etnografii Słowian. Po ukończeniu studiów w 1956 roku, podjął zatrudnienie w Muzeum im. Władysława Orkana w Rabce.
W czasie swojej pracy w muzeum, Jan Bujak intensywnie gromadził eksponaty, które miały związek z regionami Gorców, Podhala, Spisza oraz Orawy. Jego zaangażowanie w badania etnograficzne przejawiało się nie tylko w prowadzeniu badań, lecz także w organizowaniu różnorodnych konkursów, w tym przeglądów palm wielkanocnych, podłaźników, pająków, gwiazd kolędniczych oraz turoniów.
W 1962 roku rozpoczął studia doktoranckie na Uniwersytecie Jagiellońskim, a niedługo potem stał się pracownikiem Katedry Etnografii Słowian. Jego badania naukowe koncentrowały się na poznawaniu kultury regionów Podhala, Spisza i Orawy. W 1991 roku obronił pracę habilitacyjną na temat „Zabawki w Europie”.
Jan Bujak był również aktywnym członkiem Rady Naukowej Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem, Muzeum Podhalańskiego w Nowym Targu, skansenu w Zubrzycy, Muzeum Regionalnego w Suchej Beskidzkiej oraz Komisji Muzealnej Oddziału PTTK w Nowym Sączu i Nowym Targu. Działał również w Podhalańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk z siedzibą w Nowym Targu oraz był jednym z założycieli Towarzystwa Przyjaciół Orawy. Był także członkiem redakcji „Rocznika Podhalańskiego”.
Jego dorobek naukowy obejmował wiele prac zarówno w obszarze naukowym, jak i popularnonaukowym, z których spora część koncentrowała się na tematyce góralskiej. Publikował między innymi w renomowanych pismach naukowych takich jak „Etnografia Polska”, „Wierchy”, „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej”, „Rocznik Podhalański”, jak i w tytułach prasowych takich jak „Gazeta Krakowska”, „Głos Młodzieży”, „Nasza Ojczyzna”, „Przekrój”, „Razem”, oraz w periodykach takich jak „Podhalanka” i „Turysta”.
Jan Bujak był żonaty z Bogdaną Pilichowską. Ostatecznie odszedł z tego świata, ale spoczywa na cmentarzu Bronowickim w Krakowie.
Wybrane publikacje
Jan Bujak jest znanym badaczem zajmującym się kulturą ludową, a jego twórczość obejmuje szereg znaczących publikacji. Wśród nich można wymienić:
- Zarys kultury ludowej Rabki, wydanie pierwsze, opublikowane w Rabce w 1961 roku, a następnie wydanie drugie w 1965 roku,
- Galficarstwo w Rabce, wydane w Rabce w 1964 roku,
- Volkunst der Tatra in Polen, opublikowane w Linzu w 1965 roku,
- Ludowe obrzędy doroczne w okolicach Rabki, wydane w Rabce w 1972 roku,
- Regionalizm a świadomość narodowa (na przykładzie regionalizmu podhalańskiego), opublikowane w „Zeszytach Naukowych UJ Prace Etnograficzne”, zeszyt 10, 1077, strony 21–33.
Przypisy
- Encyklopedia Krakowa. T. 1. Kraków: Wydawnictwo Biblioteka Kraków i Muzeum Krakowa, 2023 r., s. 206.
- Wojciech W. Bonowicz, Bogda [online], www.tygodnik.com.pl [dostęp 21.10.2020 r.]
- Jan Bujak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 21.10.2020 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Wojciech Szatkowski | Łukasz Czuma | Zdzisław Dembowski | Jadwiga Dyakowska | Wojciech Gąsienica-Byrcyn | Stefan Wojtas | Roman Stanisław Ingarden | Roman Smoluchowski | Barbara Tondos | Jerzy Zwoliński | Gabriela Makowiecka | Józef Niweliński | Olga Kubińska | Stefan Kulczycki (matematyk) | Adam Bahdaj | Joanna Ugniewska | Henryk Jost | Anna Wende-Surmiak | Zygmunt Bocheński | Marek GłogoczowskiOceń: Jan Bujak