Jan Bujak


Jan Bujak to postać znacząca w dziedzinie etnografii, którego życie i praca znacząco wpłynęły na polską kulturę i naukę.

Urodził się 3 lutego 1931 roku w malowniczym Zakopanem, a swoją dąb niezdolnością oraz badaniami przyczynił się do zgłębiania bogactwa tradycji i obyczajów. Niestety, jego losy skończyły się 23 września 1991 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad w świecie nauki.

Życiorys

Jan Bujak był synem prominentnego działacza Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Swoją edukację rozpoczął na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie studiował w Katedrze Etnografii Słowian. Po ukończeniu studiów w 1956 roku, podjął zatrudnienie w Muzeum im. Władysława Orkana w Rabce.

W czasie swojej pracy w muzeum, Jan Bujak intensywnie gromadził eksponaty, które miały związek z regionami Gorców, Podhala, Spisza oraz Orawy. Jego zaangażowanie w badania etnograficzne przejawiało się nie tylko w prowadzeniu badań, lecz także w organizowaniu różnorodnych konkursów, w tym przeglądów palm wielkanocnych, podłaźników, pająków, gwiazd kolędniczych oraz turoniów.

W 1962 roku rozpoczął studia doktoranckie na Uniwersytecie Jagiellońskim, a niedługo potem stał się pracownikiem Katedry Etnografii Słowian. Jego badania naukowe koncentrowały się na poznawaniu kultury regionów Podhala, Spisza i Orawy. W 1991 roku obronił pracę habilitacyjną na temat „Zabawki w Europie”.

Jan Bujak był również aktywnym członkiem Rady Naukowej Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem, Muzeum Podhalańskiego w Nowym Targu, skansenu w Zubrzycy, Muzeum Regionalnego w Suchej Beskidzkiej oraz Komisji Muzealnej Oddziału PTTK w Nowym Sączu i Nowym Targu. Działał również w Podhalańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk z siedzibą w Nowym Targu oraz był jednym z założycieli Towarzystwa Przyjaciół Orawy. Był także członkiem redakcji „Rocznika Podhalańskiego”.

Jego dorobek naukowy obejmował wiele prac zarówno w obszarze naukowym, jak i popularnonaukowym, z których spora część koncentrowała się na tematyce góralskiej. Publikował między innymi w renomowanych pismach naukowych takich jak „Etnografia Polska”, „Wierchy”, „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej”, „Rocznik Podhalański”, jak i w tytułach prasowych takich jak „Gazeta Krakowska”, „Głos Młodzieży”, „Nasza Ojczyzna”, „Przekrój”, „Razem”, oraz w periodykach takich jak „Podhalanka” i „Turysta”.

Jan Bujak był żonaty z Bogdaną Pilichowską. Ostatecznie odszedł z tego świata, ale spoczywa na cmentarzu Bronowickim w Krakowie.

Wybrane publikacje

Jan Bujak jest znanym badaczem zajmującym się kulturą ludową, a jego twórczość obejmuje szereg znaczących publikacji. Wśród nich można wymienić:

  • Zarys kultury ludowej Rabki, wydanie pierwsze, opublikowane w Rabce w 1961 roku, a następnie wydanie drugie w 1965 roku,
  • Galficarstwo w Rabce, wydane w Rabce w 1964 roku,
  • Volkunst der Tatra in Polen, opublikowane w Linzu w 1965 roku,
  • Ludowe obrzędy doroczne w okolicach Rabki, wydane w Rabce w 1972 roku,
  • Regionalizm a świadomość narodowa (na przykładzie regionalizmu podhalańskiego), opublikowane w „Zeszytach Naukowych UJ Prace Etnograficzne”, zeszyt 10, 1077, strony 21–33.

Przypisy

  1. Encyklopedia Krakowa. T. 1. Kraków: Wydawnictwo Biblioteka Kraków i Muzeum Krakowa, 2023 r., s. 206.
  2. Wojciech W. Bonowicz, Bogda [online], www.tygodnik.com.pl [dostęp 21.10.2020 r.]
  3. Jan Bujak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 21.10.2020 r.]

Oceń: Jan Bujak

Średnia ocena:4.94 Liczba ocen:23