Mieczysław Fleszar

---

Życiorys

Urodziny Mieczysława Fleszara miały miejsce w rodzinie, której patriarchą był Albin Jan, geolog oraz major Legionów Polskich, a jego matką Regina z Danyszów. W latach 1934–1938 podjął on naukę w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie, gdzie zdobył tytuł magistra z zakresu nauk ekonomicznych oraz handlowych. W 1935 roku wyjechał na językowe studia do Londynu, a w okresie 1938–1939, będąc stypendystą Funduszu Kultury Narodowej, przebywał w Paryżu.

Podczas II wojny światowej Mieczysław służył we Francji, w ramach 1 Dywizji Grenadierów PSZ. Po klęsce Francji w 1940 roku został wzięty do niewoli i trafił do obozu Frontstalag 140 w Belforcie, z którego udało mu się uciec. W lipcu 1942 roku dotarł do Wielkiej Brytanii, gdzie dołączył do 1 Dywizji Pancernej i wziął udział w walkach toczonych na kontynencie europejskim.

Fleszar wrócił do ojczyzny w sierpniu 1945 roku, podejmując pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Właściwie zajął się tematem migracji, uczestnicząc m.in. w obradach Międzynarodowego Komitetu Migracyjnego w Genewie.

W 1949 roku uzyskał stanowisko adiunkta w Zakładzie Antropogeografii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1950 roku obronił doktorat, którego tematem była rozprawa na temat wpływu środowiska geograficznego na rozwój społeczny. Po uzyskaniu stopnia naukowego, objął funkcję zastępcy profesora w Szkole Głównej Planowania i Statystyki (obecnie SGH), a następnie kierował Katedrą Geografii Ekonomicznej. Krótko pełnił także rolę prorektora tej uczelni.

W 1951 roku przeniósł się do Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Poznaniu, gdzie kierował Katedrą Geografii Ekonomicznej i do 1954 roku pełnił funkcję rektora. Następnie, w 1954 roku, powrócił do SGPiS jako docent. W 1960 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1968 roku profesora zwyczajnego. Równocześnie był aktywnym wykładowcą w Szkole Partyjnej oraz członkiem Koła Geografów-Marksistów. Od 1970 roku związał się z Polskim Instytutem Spraw Międzynarodowych, gdzie kierował Pracownią Ameryki Łacińskiej w Zakładzie Krajów Rozwijających się.

Mieczysław Fleszar był autorem ponad 180 publikacji, w tym 10 książek oraz podręczników akademickich, jak również 50 rozpraw i artykułów naukowych. W latach 1958–1968 pełnił funkcję redaktora w dziale recenzji książek geograficznych i podróżniczych w czasopiśmie „Nowe Książki”. W swoich działaniach reprezentował poglądy lewicowe, a w latach 1936–1938 był członkiem Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej, w latach 1946–1948 przynależał do PPR, natomiast od 1948 roku aż do 1989 roku był członkiem PZPR.

Był żonaty z Sabiną z Kazanowskich. Zmarł w Warszawie, a jego ostatnie miejsce spoczynku to cmentarz Bródnowski, gdzie został pochowany 28 marca 1973 roku (kwatera 57K-4-6).

Publikacje (wybór)

W dorobku Mieczysława Fleszara znajduje się wiele cennych publikacji, które przyczyniły się do poszerzenia wiedzy w dziedzinie geografii i historii. Oto wybór jego najważniejszych dzieł:

• Najsławniejsi odkrywcy świata, „Książka i Wiedza”, Warszawa 1959,
• Azja, „Wiedza Powszechna”, Warszawa 1961,
• Europa, „Wiedza Powszechna”, Warszawa 1961,
• Zarys historii geografii ekonomicznej w Polsce do 1939 r., Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1962,
• Geografia ekonomiczna świata, Państwowe Wydaw. Ekonomiczne, Warszawa 1978.

Ordery i odznaczenia

Mieczysław Fleszar odznaczony został wieloma wyróżnieniami i medalami, które bywają znaczącym elementem w biografii zasłużonej postaci.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1969 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany 22 lipca 1948 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, otrzymany 19 lipca 1946 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, wręczony 19 stycznia 1955 roku.

---

Oceń: Mieczysław Fleszar

---